Czy jesteś wegetarianinem?

[Zieffka]

tylko jest jeden problem-masz 15 lat i przechodzisz jeszcze okres dojrzewania...wegetarianizm i inne tego typu zabawy, głodówki, skrajne diety kończą się często poważnymi konsekwencjami po zakończeniu ostatecznym procesu wzrostu kośćca i rozwoju mózgu u człowieka...a to trwa do ok 20-23 roku życia nawet.
potem pojawiają się problemy z tarczycą, drobne i nie drobne przypadłości neurologiczne (tiki, skurcze miokloniczne w okresie zmęczenia) i inne...
ja tu absolutnie idei wegetarianizmu nie neguję, bo idea jest szlachetna...ale trzeba być świadomym, że to nie tylko pojedyncza rezygnacja z kotleta obiad, lecz odmówienie dostarczenia organizmowi niektórych niezbędnych do zdrowego rozwoju składników, których niestety w niczym innym nie ma, chyba, że mamy na myśli poważne suplementy-syntetyki. poza tym nie każdy organizm pełen wegetarianizm znosi dobrze, bo nerki i wątroba potrafią się sprzeciwić.
dlatego uważam, że bezpieczniej jest to robić w wieku ok. 25 lat, pod nadzorem dietetyka-specjalisty ds. wegetarianizmu.

wybaczcie takie może sceptyczne nastawienie, ale u mnie w bardzo bliskim otoczeniu jedna cudowna osoba zmarła, gdyż przeszła na ścisłą dietę vege i z powodu wynikłych konsekwencji (zatrzymanie pracy nerek, wątroby) zmarła. wcześniej jadła także mięso i była chyba do tego po prostu przyzwyczajona. mimo znajomości z lekarzami dietetykami i późniejszym próbom ratowania jej, nie udało się...

[owiabiks]

Ja przestałam jeść mięso w wieku 17 lat. Jajka i nabiał jem. Z nikim nie konsultowałam diety, co więcej nie znałam wtedy żadnego wegetarianina. Minęło 21 lat jestem zdrowa i silna. Aha, nie było wtedy stoisk z jedzeniem wegetariańskim w supermarketach, nie było w ogóle supermarketów. Po prostu wtedy czułam, że tak trzeba.

[gosiaa13]

mimo, ze uwielbiam zwierzeta, to mieso w niektorych postaciach lubie bardzo. Np nie odmowie sobie pieczonego kurczaka mojej mamy/babci ^^.  Oczywiscie nie zjadlabym zwierzaka, ktore chodzilo przy mnie, tak jak juz ktos z was wspomnial. Cale szczescie (moze na nieszczescie) nie mam nikogo w rodzinie kto mieszkalby na wsi.

Tak jak ktos z was napisal, po stycznosci z krolikiem nie moglby zjesc jego miesa. To normalne, tak jak kazdy czlowiek z uczuciami. Dla nas, to niedopuszczalne, ale przeciez w Chinach podobno sa jadane psy. Za to, kiedys ogladalam program, ze w jakims kraju (nie pamietam gdzie) na targu na kotleciki sa sprzedawane swiniki morskie- dla nas domowi pupile. Co kraj to obyczaj. Takie jest zycie.

mam nadzieje ze mnie nie zdyskryminujecie za to, ze lubie niektore rodzaje miesa i ze mimo to kocham zwierzaki. moze to sie wyda sprzeczne. trudno. .
ps. tez nie moge zrozumiec, dlaczego niektorzy "wegetarianie" nie uwazaja ryb za mieso. dla mnie zawsze to byla glupota.

[UnLe96]

no ryby to też mięso! co z tego że nie chodzą po podwórku, jak np. kury, ale też żyją! ruszają się, mają chyba uczucia. Kto tak napisał, że ryby to nie mięso?

[gosiaa13]

nie mowie ze napisal, ale tak sie przyjelo. "nie jem miesa tylko ryby" czasem sie to spotyka. niestety

[UnLe96]

aha. co do tematu to ja może przejdę. za jakieś 10 lat? Na razie przede mną dojrzewanie ;)

[Owca]

Mnie się wydaje, że te ryby jako „nie mięso” przyszło z religii. Według niej w piątki nie powinno jeść się mięsa, ale ryby już można. A to (pomimo, że wiele osób nie jest zbyt religijna w tym ja) jest tam gdzieś schowane w podświadomości i wychodzi w takich sytuacjach.

[Zieffka]

dlatego w piątek jest naleśnik z owocami :)

[Lenka5]

Jestem weganką.
Jako dziecko bardzo lubiłam mięso, jadłam dużo wędlin. Gdy miałam ok 13 lat odrzuciło mnie od szynki. Kotlecika dawałam psu, zamiast gulaszu jadłam ziemniaki i surówkę... Poczytałam trochę o wegetarianizmie i postanowiłam nie jeśc mięsa. W sierpniu 2006 zjadłam ostatni raz rybę. Potem w listopadzie 2006 jadłam trochę mięsa, bo miałam problemy zdrowotne i myślałam, ze to od tego. Ważyłam 26 kg ( przy 150 cm) i wygladałam okropnie. Okazało się, ze to nie przez wegetariaznim, więc znów przestałam jeśc mieso. Jestem więc wegetarianką od prawie 2 lat, a weganką od lata 2008. Nie jem nabiału, nie piję mleka, nie spożywam jaj.  Podobnie jak od mięsa, odrzuciło mnie od nabiału, było mi niedobrze. Nie jem też słodyczy, białej mąki, drozdzy,ptrzetworzonych produktów.Jako dziecko brałam dużo leków i to niekorzystnie wplyneło na mój organizm.
Co jem? Bardzo dużo warzyw ( uwielbiam brokuły gotowane na parze, pomidory itp), owoców (kocham jabłka, a tak to wszystko po trochę), produktów zbożowych (ekologiczne, pełnoziarniste - kasze, brazowy ryz, makarony razowe, chleb zytni razowy na zakwasie, wafle ryzowe, chleb zytni razowy ze sliwką itp), straczki - soczewica, rzadko soja i fasolki. Jem też nasiona słonecznika, pestki, orzechy, siemię lniane, sezam. Piję dużo wody, herbatek ziolowych. Uzywam tylko soli ziołowej.
Taka dieta mi słuzy, mam duzo energii, nie mam problemów z zoladkiem.
Nie ciągnie mnie do słodyczy, mięsa, nabiału, a ja zyje z zgodzie ze sobą i do niczego sie nie zmuszam ;)

[cindirella]

Dieta weganska jest duzo bardziej niebezpieczna od wegetarianskiej, wcale nie dostarcza organizmowi niektorych bialek ktore sa niezbedne zeby prawidlowo funkcjonowac. Jestes pod opieka lekarza?

[aska69]

26 kg? pomyśl dziewczyno co ze sobą robisz.. wnioskując z twojej wypowiedzi masz 15 lat, to na pewno nie odpowiedni czas na bycie weganką. jeszcze rośniesz i rozwijasz się i powinnaś dostarczać swojemu organizmowi substancji niezbędnych do prawidłowego rozwoju.
Żeby nie było nie mam nic do wegetarian ani weganów, po prostu uważam że jesteś za młoda na to.

[Zieffka]

poza tym chyba nie każdy organizm "strawi" tak ostre wyrzeczenia żywieniowe. to, że Ciebie "odrzuca" od nabiału i mięsa nie znaczy, że nie są Ci potrzebne.
tak ostre wyrzeczenia żywieniowe wymagają czy chcesz czy nie stałej opieki dobrego dietetyka, specjalizującego się w opiece profilaktycznej nad osobami stosującej tą dietę.
na pewno warto pochwalić zapędy do roślin strączkowych-soczewica daje wiele możliwości, ale soja lepiej wpływa na organizm, zwłaszcza kobiecy. choć trzeba jej z umiarem stosować.
na pewno skoro jesz tyle produktów pochodzenia roślinnego a chcesz zachować zdrowie to pewno ich nie gotujesz tylko robisz na parze. przy odrobinie cierpliwości co do czasu robienia się posiłku i optymalnym nagrzaniu wody zachowają choć ciut więcej witamin.
jednak to wszystko nie zmienia faktu, że skoro dużo leków brałaś w dzieciństwie, a chyba jeszcze nie ukończyłaś okresu dojrzewania, powinnaś uważać. fakt, że teraz się dobrze czujesz, nie znaczy, że organizmowi czegoś nie brakuje. warto zadbać szczególnie przyszłościowo o chociaż jakieś suplementy-żeby dostarczać odpowiednią ilość np. wapnia. kruche kości to nie za fajna sprawa...

[Nicola]

Byłam kiedyś wegetarianką a przynajmniej tak się określałam  :D Dziś jem wszystko ale z natury nie lubię mięsa a już szczególnie wędlin. Kiedyś mnie odrzucało na widok pieczonego kurczaka. Za to mój mąż nie wyobraża sobie życia na sałacie. Ale w moim przypadku to kwestia smaku i nie dorabiam ideologii bo z takim samym wstrętem patrzę na smażoną kapustę (fujjj)  Może kiedyś się zdecyduje przejść na dietę bez mięsa. Bardzo bym chciała. Bo dziś chociaż jem czasem mięso - odżywiam się gorzej niż niejeden wegetarianin (za dużo słodyczy)  :D
 

[UnLe96]

Ważyłam 26 kg ( przy 150 cm)

Szczerze? To nie wiem czy to realne żeby tyle ważyć... Tak czy siak współczuję.

[Zieffka]

racja-bo nawet jeśli masz teraz w miarę "normalną" wagę, to skutki poprzedniej wagi już trwale zrobiły jakieś szkody na organizmie. inaczej być nie mogło

[aska69]

unle96, realne, to "normalna" waga anorektyczek.
moja znajoma przy prawie 180 cm ważyła 42 kg, zaczęło się od niejedzenia mięsa a skończyło na tym, że jedynym jej posiłkiem była ziołowa herbatka i warzywa. po pomocy psychiatry dziewczyna wróciła do prawidłowej wagi i jedzenia wszystkiego co niezbędne, ale teraz jest już dorosłą kobietą, chciałaby mieć dzieci ale ma z tym ogromne problemy bo jak już jej się udało zajść w ciążę to dwa razy poroniła. Lekarze twierdzą że to wynik nieprawidłowej diety w czasie kiedy jeszcze rosła. Dlatego uważam że młody człowiek mając te naście lat powinien myśleć o skutkach swoich działań w przyszłości.

[Nicola]

Przy 150 cm powinno być około 40 kg. Mam bardzo drobne koleżanki które jedzą za dwóch i nie tyją... ale ale 26 kg przy takim wzroście to aż dziw.
Dietami interesuję się ponad 10 lat. Był okres w którym nie jadłam mięsa, był okres w którym nie jadłam chleba etc. W wieku 18 lat był okres w którym dużo ćwiczyłam, chodziłam na basen i zdrowo się odżywiałam. Dbałam o siebie. Schudłam sporo i czułam się extra. Nie wydawało mi się że robię nic złego. To że każdy zwracał mi uwagę że jestem za chuda odbierałam jako oznaki zazdrości bo przecież czułam się ze sobą super. Długo żyłam w przekonaniu że wszyscy w kółko się mnie czepiają o wagę, co przynosiło oczywiście odwrotny skutek. Mama tłumaczyła że mięso to, mięso tamto a ja się stukałam w głowę. Bo im częściej mi "wpychali" jedzenie tym bardziej stawałam się uparta - bo przecież ja wiem co robię i JEM! W wieku 19 lat uświadomiłam sobie dopiero że to była anoreksja...

[UnLe96]

Nicola, a ile powinno być przy wzroście 170 cm? 
A poza tym - jak rozumiesz pojęcie : zdrowo się odżywiałam?

Asiu, ale młody człowiek... no raczej nie myśli o tym, co będzie za rok, a tym bardziej za 10 lat... Tego się nie da zmienić. Wiem, bo im częściej mama mówi mi coś, czego nie chce usłyszeć i co krzyżuje mi plany, tym bardziej się przed nią buntuję i upieram się przy swoim.

[Nicola]

Anoreksja zawsze zaczyna się niegroźnie. Z każdą dietą nie wolno przesadzać. To jak z naszymi szynszylami. Jedna rodzynka okey. Ale nadmiar prowadzi do cukrzycy. Swego czasu widywałam rodzinę która przyjeżdżała ze swoimi dziećmi na fast food. Chłopcy mieli naprawdę widoczną nadwagę. Wszystko jest dla ludzi ale matka prowadząca dziecko z tak widoczną otyłością na fast food moim zdaniem jest bezmyślna. (na chwilę chciałabym zapomnieć o temacie zabijania na rzecz hamburgerów) To że w naszej diecie jest mięso albo że go nie ma nie znaczy że jest ona zdrowa.

[aska69]

[ot]

Asiu, ale młody człowiek... no raczej nie myśli o tym, co będzie za rok, a tym bardziej za 10 lat... Tego się nie da zmienić. Wiem, bo im częściej mama mówi mi coś, czego nie chce usłyszeć i co krzyżuje mi plany, tym bardziej się przed nią buntuję i upieram się przy swoim.

to takie "na złość mamie odmrożę sobie uszy"?
skoro zdajesz sobie z tego sprawę że robisz coś tylko na przekór rodzicom to już połowa sukcesu. teraz powinnaś się postarać to zmienić :wink: wbrew temu co się wydaje młodym ludziom ich rodzice z reguły rzeczywiście wiedzą lepiej :wink:
a nawet jeśli ktoś nie potrafi słuchać rodziców, to powinien po prostu myśleć przyszłościowo dla własnego dobra; ja chociaż pracę rozpoczęłam rok temu to już myślę o emeryturze, bo wiem, że jeśli teraz zgodzę się pracować za psie pieniądze albo w ogóle bez ubezpieczenia i tych innych bzdur to jak będę miała te 60 lat nie będę miała za co żyć. [/ot]

[UnLe96]

nie, ale mama mówi : - Nie wyjdziesz w sobote na ten film! Ja: czemu? Mama : Bo nie! To rodzice rządzą w domu!
Zupełnie inaczej byłoby gdyby powiedziała, że sie o mnie boi, że w zamian za to  obejrzymy mój ulubiony film w domu itd.
Moim zdaniem to przez to że rodzice nie rozumieją dzieci  :?  Wystarczyłoby to inaczej sformułować i po problemie. A ja nie potrafie myśleć przyszłościowo, jak akurat mi sie nie chce. Nie bo ... po prostu nie potrafie.

[Zieffka]

tyo pewno przyjdzie za dwa trzy lata Unle-uwierz:odpowiedzialne myślenie to najbardziej gorzka pigułka jaką trzeba przełknąć w wieku dorastania. na dodatek nie da się jej "zagryźć" ani "popić"-stoi w gardle średnio od 13 do 20 roku życia ;)

[dream*]

Ważyłam 26 kg ( przy 150 cm)

Szczerze? To nie wiem czy to realne żeby tyle ważyć... Tak czy siak współczuję.

Unle, realne bo ja ważyłam jeszcze mniej, przy czym nigdy się nie odchudzałam i nie byłam wege a i przy zadnym bilansie zdrowia dziecka poza tym w wieku 18 lat [166cm, 45kg] nikt mi nie mówił, że mam jakąś niedowagę, więc ogólnie myślę, że jeśli ma się drobną budowę ciała to taka waga wcale o niedowadze nie świadczy. Chyba, że widać po ciele, że jest ewidentnie wychudzone i wycienczone takim a nie innym sposobem odzywiania.
Ja sama jeszcze pare tygodni temu ważyłam 40kg co było efektem silnego stresu i wtedy było po mnie widać, że mam się nie najlepiej. Takze to kwestia bardzo indywidualna i raczej po samej wadze i wzroscie ciężko coś powiedzieć - trzeba też obejrzeć ciało




nota bene na wegetarianizm wg badan są niestety najbardziej podatne dzieci i osoby bardo neurotyczne i empatyczne, o ile empatia to dodatnia cecha to neurotyzm już nie, tak jak i dziecięce postrzeganie świata.

[jaszelma]

Ze względu na problemy zdrowotne byłam wegetarianką przez 6 lat.Nie był to dla mnie problem natury moralnej, tylko potrzeba zmiany diety.
Co pól roku robiłam pelne badanie krwi, ponieważ już pierwsze badanie wykazało anemię (pomimo, że bardzo urozmaicałam dietę).
Nie jestem jednak przekonana do wegetarianizmu, ponieważ mam w rodzinie bardzo przykry przykład jak to wygląda po latach...Moja ciocia , któa była wegetarianką ponad 30 lat ma obecnie silne zmiany w kośćcu, oraz parę innych chorób, które lekarze niestety wiążą z dietą

Sądzę, że najzdrowiej jest polaczyć jednak dietę wegetariańską z jedzeniem ryb i owoców morza.

[dream*]

owoce morza z ołowiem i ryby z tiaminazą rozkładającą tiaminę? podziękuję chyba