Hodowle domowe - dyskusja

[dream*]

Co o nich sądzicie? Poglądy na ten temat są dość skrajne więc chciałabym poznać wasze? A osoby które same takowe prowadzą może napiszą jak to wygląda w praktyce i od środka?

[dream*]

Ooo a opowiesz o mieszance laktacyjnej? :)

Przeciwnicy hodowli domowych argumentują to tym, że tak wiele szynszyli szuka domów, że można adoptować.

Zwolennicy myślę, że głównie stawiają za priorytet rzadkie kolory, mniejsze ryzyko wad genetycznych np. Bardzo często diagnozowanego przerostu korzeni. Tu oczywiście mowa o domowych hodowlach z prawdziwego zdarzenia gdzie znani są przodkowie rodziców maluszków itp itd a nie o ludziach rozmnazajacych szynszyle niewiadomego pochodzenia a często już z ujawnionymi wadami gen.

W sumie bardzo bym chciała zrobić kodeks odpowiedzialnych hodowców który trochę jak w przypadku zwierząt rodowodowych mowilby ile miotów w roku, kiedy oddzielać młode , jak selekcjonować zwierzęta itp itd i spis hodowli które się tych zasad będą trzymały. Wiem, że spotkam się zaraz z gromami, ale myślę, że warto byłoby promować odpowiedzialne rozmnażanie, wtedy domorosli amatorzy o niklej wiedzy i braku podstawowych informacji o pochodzeniu szynszyli które rozmnazaja straciliby rynek zbytu a przynajmniej jego część.

[Aga_19894]

Moim zdaniem hodowla hodowli nierówna. Czytałam dużo na temat domowych hodowli, zapoznałam się też z opiniami ludzi którzy kupowali tam szynszyle. Jest kilka naprawdę świetnych hodowli które są godne polecenia, niestety są też hodowle domowe które są prowadzone przez osoby niekompetentne i kierujące się wyłącznie chęcią zarobku. Myślę jednak że domowa hodowla to fajna sprawa i jeżeli prowadzi ją osoba która zna się na szynszylach, dba o nie i je kocha to czemu nie:)

[dream*]

A te świetne możesz nam polecić?

[drzazga]

Ja Gustava kupiłam z hodowli domowej. Zanim został przywieziony do mnie zastanawiałam się w jakim stanie do mnie trafi (wypytywałam Panią o warunki jakie mają u niej szylki itd. zawsze mówiła, że wszystko super i jest w porządku). I miała rację, Gustav jak do mnie trafił miał 6 miesięcy (Pani powiedziała, że odda mi go dopiero jak będzie miał 6 m-cy). Chłopak był mega zadbany, futerko było ładne pięknę, ząbki pomarańczowe. Jak potem poszłam z nim do lekarza kontrolnie nie miał się do czego przyczepić.

[Aga_19894]

Chodziło mi oczywiście o hodowlę Amber Chinchillas i hodowlę Velvet, słyszałam też o pewnej hodowli gdzieś z okolic Wrocławia, ale niestety nie mogę sobie przypomnieć nazwy.

[5zy5zka]

Uważam, że domowe hodowle prowadzone odpowiedzialnie są dużo lepsze. Zwierzaczki są bardziej zadbane, bardziej przywiązane do człowieka, inaczej socjalizowane. Mój Tofik jest prawdopodobnie z takiej hodowli, dokładnie nie wiem, bo dostałam go od weterynarza. Jest oswojony, przywiązany do ludzi. Dziewczyny są natomiast z dużej hodowli no i niestety to jest kompletna dzicz. Owszem, trochę je oswoiłam, ale to nigdy nie będzie poziom przywiązania jak u Tofika.

W sumie bardzo bym chciała zrobić kodeks odpowiedzialnych hodowców

Świetny pomysł. Niestety pewnie tylko nieliczne hodowle by ten kodeks zaakceptowały, bo pewnie rozmnażają zwierzaki na potęgę żeby tylko zarobić.

[dream*]

W zamyśle byłby to spis polecanych hodowli które trzymają się wspólnie ustalonych zasad, pytanie czy byliby chętni?

[Aga_19894]

Moje dziewczyny są z hodowli Velvet. Gdybym miała powiększać swoją gromadkę, zdecydowanie wybrałabym zwierzątko z Amber Chinchillas bądź innej. Więcej nie powiem, bo z poprzedniego forum zauważyłam że wszelka krytyka może się skończyć dla krytykującego tylko nieprzyjemnościami.

Myślę że każdy ma prawo do wyrażenia własnej opinii, zresztą wydaje mi się że właśnie o to chodzi żeby pisać jak najwięcej o takich hodowlach nie tylko dobre rzeczy, ale też i złe. Ja podałam te dwie hodowle bo miały najwięcej pozytywnych opinii. To że ty masz inne zdanie nie oznacza że powinnaś zostać od razu skrytykowana:)

[Kiwi]

Ponadto dziewczyny prawdopodobnie za mało czasu spędziły z mamami, może to wina typu klatek czy coś, ale strasznie nie dbają o higienę, sikają do piasku, na siano, zioła, do kołowrotka.

Nie sądzę, by to była tylko i wyłącznie wina warunków, w jakich przebywały. Ja mam jedną kulę z fermy i jest czyściochem, a druga (też z fermy) jest totalną fleją, leje do miski, do hamaka, do piasku, na siano. Więc różnie to bywa jak widać :)

[Mysza <")))/]

A ja mam taką swoją koncepcję z czego to wynika, że jedne są brudasami, a inne to czyściochy.

 Mianowicie z długości socjalizacji. Każde zwierze uczy się na zasadzie podglądania, co robią rodzice. Jeśli maluch przebywa z nimi dostatecznie długo, zapamięta, że tam gdzie śpimy czy jemy - nie sikamy, ponieważ dorosłe tego nie robią. Natomiast jeśli malec zostaje zbyt szybko oddzielony od wzorców zachowania, po prostu nie wie co powinien a czego nie, bo nie miał się tego kiedy nauczyć i zapamiętać.

Myślę, że to działa tak samo jak z ludzkimi dziećmi. Te którym poświęca się od małego dużo uwagi, tłumaczy świat, są bardziej pojętne, otwarte, odważne, te które chowają się pozostawione same sobie (często dzieci porzucone) są wycofane, zamknięte, nie wykazują inicjatywy.

[Kiwi]

No właśnie tę moją z fermy, co dba o higienę, wzięłam jak miała niecałe 2 miesiące :/ Na swoją obronę dodam, że to moja pierwsza szynszyla, więc jeszcze wtedy nie miałam pojęcia ile powinna przebywać z mamą.
A z kolei np. Gienkę mam z Amber Chinchillas i mieszkała w świetnych warunkach i z mamą była odpowiednio długo - a też jest potwornym brudasem. Może akurat mnie się takie wyjątki trafiły :)

[Mysza <")))/]

Hmm, np. moja Beza od Dream, też fermowa, przyjechała do mnie tak malusia, że mieściła sie na dłoni i jak miała ochotę to kapała sie w kuwecie. No comment ;p Całą resztę jaką miałam to czyściochy same, a jedne były z domków a inne ze sklepów.

[5zy5zka]

Ja mam jedną kulę z fermy i jest czyściochem, a druga (też z fermy) jest totalną fleją, leje do miski, do hamaka, do piasku, na siano. Więc różnie to bywa jak widać :)

Cóż miło wiedzieć, że nie tylko mnie trafiły się takie brudasy, bo już myślałam, że to ja coś źle robię. 

Każde zwierze uczy się na zasadzie podglądania, co robią rodzice. Jeśli maluch przebywa z nimi dostatecznie długo, zapamięta, że tam gdzie śpimy czy jemy - nie sikamy, ponieważ dorosłe tego nie robią. Natomiast jeśli malec zostaje zbyt szybko oddzielony od wzorców zachowania, po prostu nie wie co powinien a czego nie, bo nie miał się tego kiedy nauczyć i zapamiętać.

Właśnie o to mi chodziło, może niejasno się wcześniej wyraziłam. W dużych hodowlach maluchu są oddawane do "przedszkola", więc nie ma dorosłych osobników które by im pokazały że tyłka się do miski nie wsadza ;)

[KarolinaGliwice]

Też mam szyla z fermy i mimo tego , że przyjechał do mnie śmierdzący , brudny i wgl zaniedbany - to jest czyściochem ;)
za to Moris z zoologicznego potrafi nalać do miski z której je -,-

[Ciupelek]

Troszkę odbiegamy od tematu :)

Pytanie brzmi- po czym poznać dobrą hodowlę?
Pierwsze wrażenie jest bardzo ważne, jeżeli hodowca dopuszcza nas bez problemu do klatek ( jeżeli nie ma przeciwwskazań w postaci chociażby szynszyli w kwarantannie) i możemy ocenić warunki to jest ok.
W klatkach powinno być czysto ( przy kilku- do kilkunastu szynszylach da się naprawdę utrzymać czystość) mówię o bobkach które myszy są w stanie wyprodukować w ciągu 2 dni, zapachu moczu, zmierzwionym futrze, szynszyle nie powinny uciekać jak poparzone na widok człowieka (nie mówię o płochliwych jednostkach).
Warto obejrzeć porodówki/ miejsca gdzie przebywają mamy z młodymi, czy są one odpowiednio wyścielone trocinami, czy są w cieniu/zasłonięte. Wszystkie zasady znane nam z forum.
Szynszyla powinna być odstawiona od matki w wieku 3 miesięcy, szczególnie samce. Jeżeli ktoś to robi szybciej- często nie wie, że to praktyka stosowana na fermach. 2 miesiące to minimum- poniżej to aż strach.

A na resztę trzeba niestety czekać. Nie każda wada genetyczna jest z winy hodowcy (wada mogła pojawić się we wcześniejszych pokoleniach), jednak warto zapytać o to weterynarza. Najszybciej jednak wydaje mi się, że można poznać po wadze, bo nawet jeżeli waga urodzeniowa wyniesie powyżej 50 g- na co polecam zwracać uwagę, a w momencie ukończenia roku nie przekroczy 400-500 g, to coś jest na rzeczy.

[drzazga]

Przeciwnicy hodowli domowych argumentują to tym, że tak wiele szynszyli szuka domów, że można adoptować.

Jeśli o mnie chodzi to się zgadzam. Nie tylko szynszyle, ale i inne zwierzaki. Nie lepiej adoptować zwierzaka
np. ze schronu i dać mu normalny dom, tylko napychać kasę hodowcom.

Zwolennicy myślę, że głównie stawiają za priorytet rzadkie kolory

Jak nie wiadomo o co chodzi to chodzi o kasę.

[Kiwi]

Jak nie wiadomo o co chodzi to chodzi o kasę.

Hmm, mnie się wydaje, że to nie do końca tak jest, jeśli ktoś ma kilkanaście zwierząt i chce im zapewnić jak najlepszy byt, to raczej niewiele zysku ma ze sprzedaży młodych szynszyli. Wszyscy przecież doskonale wiemy, że utrzymanie kulek nie jest groszową sprawą.

[dream*]

Mój Pedro też urodził się u kogoś w domu... podobnie jak Yuki, i oba to dzikuski :)
Filip z fermy za to jest najkochańszą kuleczką świata i wielkim pedantem. Owszem, socjalizacja robi dużo, dlatego warto kupować szyle minimum 3miesięczne, ale wiele zależy też od cech osobniczych :)

Póki co, oznaczyłam zarejestrowanych na naszym forum domowych hodowców. Mam nadzieję, że wspolnie uda nam się ustalić zasady którymi będą kierować się odpowiedzialni hodowcy a my będziemy mogli ich z czystym sumieniem polecić.

Czemu taki krok? bo owszem, wiele kulek szuka domu i priorytetem dla mnie będzie propagowanie adopcji
ale są też takie odmiany których nie hoduje się na futra a mimo to, są hodowane na fermach... na hobby.
Zależy mi więc na tym, by fermiarze stracili chociaż ten rynek zbytu i przestało im się opłacać hodowanie zwierząt w kiepskich warunkach...